Co was een geweldige chef en vriend. Hij leerde mij het radiovak snel en kundig in een tijdperk dat er nog geen School voor de Journalistiek bestond. Ik leverde op zeer jonge leeftijd tekstbijdragen aan het programma Multiplex, die door Co werden beoordeeld. Aan het doorwrochte anderhalf A-viertje tekst had ik de nodige tijd besteed. Co wierp er een korte blik op, gaf het terug en zei: dat kan korter. Het inkorten vergde bijna dezelfde tijd, maar trots leverde ik nu een halve pagina in. Toen ik later het draaiboek zag met mijn drieregelige bijdrage, voelde ik twee reacties: een tik voor het voorhoofd, maar later het besef: ja, zo kan het ook. Co werd hierdoor niet alleen mijn leermeester maar ook die van de stagiaires die later bij mij kwamen werken.
Halverwege de jaren zestig ging ik van de afdeling Lezingen over naar de jeugdafdeling. Nu leerde ik dankzij Co alle facetten van het vak van nabij kennen: van de geheimzinnige jacht op primeurs zoals hij die binnenhaalde met nieuwe Beatles-nummers in zijn geweldige en door Herman Stok gepresenteerde hitprogramma Tijd voor Teenagers tot en met tijdens muziekshows het publiek enthousiast laten applaudisseren door met een opgerold draaiboek boven het hoofd te zwaaien.
We bedachten het programma Vragenvuur waarbij bekende Nederlanders openhartig vragen van middelbare scholieren beantwoordden. Maar de redacteuren van de jeugdprogramma’s waren verslaafd aan een bijzonder kaartspelletje Boerenbridge waarbij als erecode gold dat een eenmaal begonnen spel altijd afgemaakt diende te worden ongeacht montagetijden of afspraken buiten de deur. Daardoor kwamen we te laat bij de minister van Justitie Samkalden en de legendarische Ajax-trainer Rinus Michels. Die strafte ons genadeloos door tot drie keer toe op willekeurige vragen eerst te antwoorden: ik was hier op tijd. Chef Co bleef uiterlijk onbewogen.
Januari 1974 ging het politieke radiocafé In de Rooie Haan van start. In de foyer van de VARA-studio werd met schotten een afbreekbaar en kwetsbaar maar echt café gebouwd. Dat moest voor een vergadering van het NOS-bestuur worden afgebroken. De ontwerper raadde dat sterk af. Onder leiding van Co en mij volgde er een bezetting door VARA-medewerkers. Voorzitter André Kloos trommelde uit het gehele land het VARA-hoofdbestuur bij elkaar en Co en ik, beiden ook lid van de Ondernemingsraad, moesten in de vergaderzaal komen. Voorzitter Kloos zegt maar één vraag te hebben: wie is hier de baas? Chef Co aarzelt geen seconde: Dat zijn jullie. Daarop zegt de VARA-voorzitter: Dan wordt nu het café afgebroken. Co reageert onbewogen en direct: Dat nu net niet. Het complete VARA-hoofdbestuur verliet daarop het gebouw. Er zullen maar weinig chefs zijn geweest die dit zo gedaan hadden.
Co was een geweldige chef die je je gang liet gaan zo lang het goed ging. Daarom kwam er ook het befaamde jeugdprogramma Uitlaat met Wim de Bie en Kees van Kooten. Daarom kon In de Rooie Haan ook ongeremd victorie kraaien. Maar Co was meer dan chef. Ook op zijn manier een trouw vriend. We hadden veel contact over de lokale politiek. Hij volgde Leefbaar Hilversum en ik de onnavolgbare avonturen van het legendarische Dorpsbelangen en zijn drie wethouderschappen. En altijd met humor. Die vriendschap bleek ook sterk de afgelopen jaren met onze 7 man sterke Boerenbridgeclub die elke eerste maan-dag van een nieuw kwartaal weer hartstochtelijk, net als vroeger, met veel plezier, hapje en drankje oude herinneringen ophaalde. Maar na Kees Schoonenberg, Frans van Mastrigt en Joop Söhne zal ook Co niet meer verschijnen.
Zondag 29 november, twee dagen voor zijn overlijden, namen we bij Co thuis afscheid. Het duurde langer dan gedacht, ook al was Co zeer verzwakt, maar hij was wel helder van geest en lachte. De gevoelens op de Kortenhoefsedijk waren gemengd, maar wat overheerste: een zeer apart iemand verlaat ons. Co was een geweldige chef en vriend.
